جهت گیری در دنیای فرش به هیچ وجه آسان نیست، در اینجا چند نشانه در مورد طبقه بندی اصلی فرش های شرقی و نحوه تشخیص آنها وجود دارد.
فرش های شرقی مانند فرش ماشینی قیطران دارای ویژگی هایی هستند که به ما امکان می دهد آنها را از یکدیگر متمایز کنیم، مطمئناً بیشترین استفاده از آن موردی است که منشا جغرافیایی را در نظر می گیرد.
موادی که عمدتاً در ساخت فرش های شرقی استفاده می شود عبارتند از پشم (گوسفند، بز و شتر)، ابریشم، پنبه، کتانی، کنف و جوت.
پشم گوسفند ماده اولیه فوق العاده باقی می ماند و کیفیت آن هم با توجه به نوع حیوان و هم بر حسب قسمتی از بدن که از آن بریده می شود متفاوت است.
از سوی دیگر، ابریشم ماده ای است که عمدتاً برای با ارزش ترین نمونه ها استفاده می شود، زیرا درخشندگی می بخشد و بافت متراکم تری ایجاد می کند.
بیشترین استفاده از شاخص برای اندازه گیری ارزش یک فرش تعداد گره است، با این حال استفاده از آن به عنوان تنها عامل ساده انگارانه است.
در واقع کافی است به عنوان مثال در نظر بگیریم که گرانبهاترین فرشها آنهایی هستند که ساخت قدیم هستند و یا در روستاهای دورافتاده توسط جمعیت عشایری ساخته شده اند و بنابراین در هر دو مورد تراکم گره کم است.
تعداد گره ها شاخص کیفیتی است به خصوص در مورد فرش های ایرانی که به تازگی تولید شده اند، زیرا ارزش فرش را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
به عنوان مثال، در دقیق ترین و با ارزش ترین نمونه های فرش ایرانی تبریز از 800000 تا 1000000 گره در هر متر مربع صحبت می شود.
همانطور که قبلا ذکر شد، با این حال، ما باید بسیار مراقب باشیم، زیرا نمونه هایی با چگالی گره بسیار بالا از چین، هند، پاکستان وجود دارد که با این حال کیفیت پایینی دارند.
