شال سفید مشکی کشمیر که به املای ترمه نیز می گویند، نوعی شال پشمی بافته شده در کشمیر. بر اساس سنت، بنیانگذار این صنعت، زین العابدین، حاکم قرن پانزدهمی کشمیر بود که بافندگانی را از ترکستان معرفی کرد.
اگرچه شال های پشمی در نوشته های قرن سوم قبل از میلاد و قرن یازدهم پس از میلاد ذکر شده است، تنها در قرن شانزدهم است که اولین اشاره های خاص به کار کشمیر ظاهر شد.
اولین نمونه ها دارای یک زمین ساده با حاشیه های انتهایی با اسپری های بزرگ گل، گلدان های گل و درخت کاج هستند. شال های کشمیر به طور جزئی یا کامل از موی بز به نام پشم بافته می شود.
در قرن نوزدهم، شال‌ها به‌عنوان پشم شالا (ساخته شده از موی بزهای اهلی) و اصل توش (ساخته شده از موهای بزهای وحشی) طبقه‌بندی می‌شدند.
در این زمان شال کشمیر در اروپا نیز مد شده بود. در پاسخ به سلایق خارجی، طرح‌های سنتی جایگزین الگوهای عرضه‌شده توسط نمایندگی‌های خارجی شدند یا با آنها سازگار شدند. فرانسه و بریتانیای کبیر صنایع مکانیزه شال را تأسیس کردند که یکی از مهم ترین مراکز آن Paisley در اسکاتلند است،
جایی که شال کشمیر – یا به عبارت بهتر ترمه – تقلید و به طور کامل توسط ماشین بافته می شد. این مقاله ارزان قیمت، رقابت شدیدی را برای نمونه اصلی ارائه داد و بافندگان کشمیری را وادار به سازش در کیفیت و تقلید از طرح‌های کارگاه‌های Paisley کرد. این تلاش ها ناموفق بود و در حدود سال 1870، صنعت کشمیر تقریباً سقوط کرده بود. تلاش قوی در اواسط قرن بیستم برای احیای صنعت تحت حمایت دولت آغاز شد.
الیاف موی ویژه، هر یک از الیاف نساجی به دست آمده از حیوانات خاصی از خانواده بز و شتر، کمیاب تر از الیاف رایج تر و به دلیل خواص مطلوبی مانند قطر ظریف، درخشندگی طبیعی، و توانایی ایجاد دست دلپذیر (ویژگی های درک شده توسط دست زدن) به پارچه ها.
الیاف موی تخصصی به دست آمده از خانواده بز شامل موهر (q.v.)، از بز Angora، و کشمیر (q.v.) که گاهی اوقات به عنوان پشم کشمیر از بز کشمیر نیز نامیده می شود، می باشد. بزهای معمولی موی بز با ارزش کمتری تولید می کنند که عمدتاً در نمدها و فرش های ارزان قیمت تولید شده برای صنعت خودرو استفاده می شود. الیاف به دست آمده از حیوانات خانواده شتر شامل موی شتر (q.v.)، عمدتاً از شتر باختری، و الیاف گواناکو، لاما، آلپاکا و ویکونا (q.q.v.) است که همگی از اعضای جنس لاما هستند.
مانند پشم و الیاف خز ظریف تر و کوتاه تر، الیاف مو از اپیدرم حیوان رشد می کنند و پوشش مشخصه ای را تشکیل می دهند و عمدتاً از ماده پروتئینی کراتین تشکیل شده اند.
خواص شیمیایی آنها شبیه پشم است. حیوان معمولا با دو نوع الیاف پوشیده می شود. یک پوشش بیرونی از موهای محافظ براق و سفت از عوامل محافظت می کند. روکش زیرین یا روکش که از الیاف کوتاه، ظریف و نرم تشکیل شده است، عایق در برابر گرما و سرما است.
موهای کوتاه، درشت و شکننده، به نام کمپ، ممکن است با هر دو نوع فیبر مخلوط شوند. جداسازی الیاف کرکی از سایر موها ممکن است با شانه کردن یا با فرآیند دمیدن که باعث ریزش فیبر سنگین‌تر می‌شود، به دست آید. چنین عملیاتی ممکن است چندین بار تکرار شود تا محتوای فیبر درشت به حداقل برسد.
الیاف بلند با قطر ریز و رنگ روشن معمولاً مطلوب ترین و گران ترین هستند. یک استثناء ویکونا است که به دلیل رنگ قهوه ای دارچینی نسبتاً تیره آن ارزش دارد.
الیاف موی تخصصی که به دلیل کمیاب بودن و پردازشی که نیاز دارند گران هستند، ممکن است به تنهایی در پارچه های لوکس برای لباس های ظریف استفاده شوند.
آنها همچنین ممکن است با پشم یا الیاف دیگر ترکیب شوند تا ظاهر یا بافت را بهبود بخشند و نرمی یا جلوه های ویژه ای ایجاد کنند. موهای درشت محافظ اغلب با پشم مخلوط می شوند تا درخشندگی ایجاد
